اسپکتروسکوپی وآشکارسازی DNA
محققان دانشگاه Strathclyd انگلیس توانستند با اسپکتروسکوپی رامان رشته‌‌های DNA جفت شده و جدا شده را با اتصال آنها به نانوذرات نقره مشاهده کنند.SERRS (تفرق رزونانسی سطحی تقویت شدة رامان) با اندازه‌‌گیری اختلاف انرژی نور متفرق شده از نور تابیده شده، نوعی طیف لرزشی از یک ملکول به‌دست می‌دهد. شدت تفرق با جذب ملکولهای هدف به درون سطح فلزی ناهموار -مانند نانوذرات نقره و یا طلا- افزایش می‌‌یابد. اگرنانوذرات متراکم شده و مولکول جذب شده دارای یک کروموفور با گذار الکترونیکی منطبق با طول موج برانگیختگی باشد، نتایج بهتری بدست خواهد آمد.
تامسون عضو این تیم تحقیقاتی میگوید:«ما می‌خواستیم بدانیم آیا DNA نشاندار شدة رنگی میتواند برای جمع کردن انتخابی نانوذرات نقره به‌کار رود و آیا عکس‌العملی در برابر SERRS می‌دهد؟».
تیم تحقیقاتی فوق، دو گروه نانوذرات نقره را با یک نوع رنگ پوشش دادند و سپس یک رشته کوتاه DNA را به هر گروه متصل کردند. رشته‌‌های DNA در هر دو گروه نانوذرات نقره با یکدیگر مکمل نشدند. سپس رشته‌‌ای از DNA نشاندار را که مکمل یکی از رشته‌‌های DNA موجود در دو گروه نانوذرات بود وارد کردند DNA نشاندار به رشته DNA در هر دو گروه از نانوذرات چسبید. آنالیز SERRS، افزایشی چشمگیر را در تراکم و شدت طیف رنگی نشان داد.
گرم کردن محلول موجب جدا شدن رشته‌‌های DNA از خوشه‌‌های نانوذرات می‌‌شود و سیگنال‌‌های SERRS را محو می‌‌کند. این نتایج نشان می دهد که SERRS میتواند برای مطالعه برهم‌‌کنش مولکولی استفاده شود. دکتر گراهام رهبر این تیم تحقیقاتی میگوید: «گرچه ما فقط از هیبریدسازی DNA استفاده کردیم ولی این روش کاربردهای دیگری در سایر مولکول‌‌های زیستی مانند برهم‌‌کنش‌‌های پروتئین-پروتئین نیز دارد». البته گودایسر از دانشگاه منچستر انگلیس که از تکنیک‌‌های اسپکتروسکوپی برای آنالیز ملکولهای زیستی استفاده می‌‌کند، در این زمینه احتیاط بیشتری دارد و میگوید اساسا SERRS برای تصویربرداری از سلولها به‌تازگی به واقعیت پیوسته است. او معتقد است در میکرواسپکتروسکوپی رامان اخیر، زمان مورد نیاز برای بدست آوردن هر طیف، محدودیت ایجاد می‌‌کند. هرچند توانایی افزایش سیگنال موجب می‌‌شود تا تصاویر، سریعتر دریافت شود. البته آنچه که لازم است، تولید ابزاری قوی و تجدیدپذیر، برای پوشش دادن سلولها و بافت‌‌ها با نانوذرات نقره و یا طلاست.
تیم تحقیقاتی فوق، دو گروه نانوذرات نقره را با یک نوع رنگ پوشش دادند و سپس یک رشته کوتاه DNA را به هر گروه متصل کردند. رشته‌‌های DNA در هر دو گروه نانوذرات نقره با یکدیگر مکمل نشدند. سپس رشته‌‌ای از DNA نشاندار را که مکمل یکی از رشته‌‌های DNA موجود در دو گروه نانوذرات بود وارد کردند DNA نشاندار به رشته DNA در هر دو گروه از نانوذرات چسبید. آنالیز SERRS، افزایشی چشمگیر را در تراکم و شدت طیف رنگی نشان داد.
گرم کردن محلول موجب جدا شدن رشته‌‌های DNA از خوشه‌‌های نانوذرات می‌‌شود و سیگنال‌‌های SERRS را محو می‌‌کند. این نتایج نشان می دهد که SERRS میتواند برای مطالعه برهم‌‌کنش مولکولی استفاده شود. دکتر گراهام رهبر این تیم تحقیقاتی میگوید: «گرچه ما فقط از هیبریدسازی DNA استفاده کردیم ولی این روش کاربردهای دیگری در سایر مولکول‌‌های زیستی مانند برهم‌‌کنش‌‌های پروتئین-پروتئین نیز دارد». البته گودایسر از دانشگاه منچستر انگلیس که از تکنیک‌‌های اسپکتروسکوپی برای آنالیز ملکولهای زیستی استفاده می‌‌کند، در این زمینه احتیاط بیشتری دارد و میگوید اساسا SERRS برای تصویربرداری از سلولها به‌تازگی به واقعیت پیوسته است. او معتقد است در میکرواسپکتروسکوپی رامان اخیر، زمان مورد نیاز برای بدست آوردن هر طیف، محدودیت ایجاد می‌‌کند. هرچند توانایی افزایش سیگنال موجب می‌‌شود تا تصاویر، سریعتر دریافت شود. البته آنچه که لازم است، تولید ابزاری قوی و تجدیدپذیر، برای پوشش دادن سلولها و بافت‌‌ها با نانوذرات نقره و یا طلاست.
پست های خوبی زدید. موفق باشید. [لبخند][دست][گل]
سلام رفیق چطوری؟ چه میکنی با درسها؟ ژیلا جات خالی تو خوابگاه یه هم اتاقی دارم که رشته ش نانو مواده! همه ی شب و روزمون شده صحبت راجه به این ذرات حقیر و نحیف نانو! یروز و موفق باشی[ماچ][گل]